Jednym z elementów, które sprawiają, że sieć funkcjonuje, jest stacja bazowa telefonii komórkowej. Czym jest to urządzenie i w jaki sposób zapewnia nam możliwość komunikowania się bez względu na dzielące nas odległości?
Według podstawowej definicji stacja bazowa sieci komórkowej stanowi komplet urządzeń odbiorczo-nadawczych, odbiornik bądź nadajnik, a także elementy dodatkowe, który umieszczony jest w określonym miejscu. Tak złożony zestaw zapewnia stały oraz bezprzewodowy dostęp do usług radiokomunikacyjnych. Z tego względu taki system wymaga korzystania z jednej bądź wielu anten.
Jak działa stacja bazowa telefonii komórkowej?
Aby stacja bazowa telefonii komórkowej mogła funkcjonować oraz aktywnie uczestniczyć w przesyłaniu komunikatów, musi składać się z kilku elementów. Wśród nich wyróżnia się moduły sterujące oraz radiowe, feedery, jumpery, wzmacniacze sygnału, urządzenia radiolinii, a także anteny sektorowe. Niekiedy zdarza się, że dana stacja bazowa posiada więcej komponentów bądź któregoś w wymienionych brakuje.
Pierwszy z nich to moduły sterujące stanowiące komputery. Ich funkcja polega między innymi na dekodowaniu sygnału dobiegającego z sieci dystrybucyjnej oraz przekazywaniu go dalej, podziale elementów częstotliwości na konkretne urządzenia bądź zarządzaniu komunikowaniem się z nimi. Sygnał przekazany przez moduły sterujące trafia do tych radiowych. Te z kolei tłumaczą jego treść na język, który telefony wykorzystują do nawiązywania kontaktu ze stacjami bazowymi.
Między modułami radiowymi a antenami znajdują się dwa rodzaje tzw. falowodów. Są to kanały, za pomocą których rozchodzą się fale. Jednym z nich jest jumper, a więc przewód łączący moduł radiowy z anteną, gdy te dwa elementy znajdują się stosunkowo blisko siebie. Z tego względu ma niewielką długość. Natomiast feeder znajduje się między wymienionymi komponentami, gdy antena oraz moduł radiowy dzielą nieco większe odległości.
Kolejne są anteny sektorowe, czyli białe prostopadłościany widoczne na masztach. Zazwyczaj znajduje się ich więcej niż jedna. Tego typu element działa jak wiązka lasera – przekazuje sygnał w konkretnym kierunku. Aby funkcjonowały z maksymalną efektywnością, w ich pobliżu montuje się wzmacniacze. Ostatnia jest radiolinia porównywana do reflektora emitującego pole elektromagnetyczne. To właśnie ona umożliwia komunikację między dwoma punktami, w których znajdują się urządzenia mobilne.
Stacja bazowa telefonii komórkowej – rodzaje
W ramach stacji bazowych telefonii komórkowej wyróżnia się kilka typów, które nawet można rozróżnić przy odrobinie wprawy oraz wnikliwej obserwacji. Tego typu zestawy urządzeń działają w różnych systemach.
Generalnie przyjmuje się, że anteny pracujące w systemach 2G, 3G oraz 4G, która działa dzięki technologii LTE wyglądają bardzo podobnie i są praktycznie nierozróżnialne od siebie. Anteny sektorowe wykorzystywane w wymienionych systemach charakteryzują się podłużnym kształtem oraz szerokością wynoszącą od 30 do 50 cm. Właściwie stanowią białe prostopadłościany, które zawieszone są na metalowych masztach. Umieszcza się je na różnych wysokościach, jednak zazwyczaj nie przekraczają 2,5 m. Wartość ta zależy od wielu czynników, natomiast jeden z najważniejszych stanowi częstotliwość nadawania – im wyższa, tym niżej zostaje zawieszona antena.
W przypadku anten funkcjonujących w systemie 5G również mamy do czynienia z prostopadłościanem. Z tego względu trudniej jest je odróżnić od innych, natomiast wprawne oko zauważy istotne różnice. Tego typu elementy są o wiele krótsze i szersze niż te działające w systemach 2G, 3G i 4G. Można powiedzieć, że gdyby zostały jeszcze nieco bardziej skrócone, front bardziej przypominałby kwadrat.
