Jedna infrastruktura – wielu operatorów [z archiwum ICT Professional]

 
[miejsce publikacji] ICT Professional, Nr 13 – Zima 2016/2017, strona 32.
[rubryka] Case Study
[autor] Maciej Grędysa – Prezes Zarządu; Sebastian Stempiń – Kierownik Projektu
[tytuł] Jedna infrastruktura – wielu operatorów.
___________________________________________________________________________________________________________________
Spółka ONEFONE S.A. rozpoczęła realizację projektu budowy światłowodowej pętli abonenckiej o pokryciu 14 000 gospodarstw domowych na początku 2016 roku. Celem tego przedsięwzięcia było sprowadzenie wszystkich włókien do wyznaczonego punktu centralnego oraz udostępnienie powierzchni dla operatorów chcących świadczyć usługi telekomunikacyjne na wybudowanej sieci. Zaplanowano infrastrukturę o trwałości minimum 25 lat (z założeniem, iż cały proces budowy nie powinien zająć więcej niż 24 miesiące).
Już na wstępnie realizacji przedsięwzięcia okazało się, iż innowacyjność projektu przerosła pomysłodawców – brak na krajowym rynku gotowych rozwiązań, które pozwalałyby na budowę infrastruktury w wybranym modelu. Zespół realizujący projekt odnalazł podobny projekt, realizowany przez lokalnego ISP na północy. Oto, jak poradzono sobie z większością problemów.
Problem I:Szkielet
Podstawowy plan zakłada wykorzystanie istniejącej infrastruktury teletechnicznej na terenie danego miasta. Dostępna infrastruktura nie posiada wystarczającej pojemności, aby zainstalować wymaganą ilość kabli do podłączenia wszystkich gospodarstw. Przełomem, okazała się decyzja o wyborze wysokoprofilowych kabli o pojemności dochodzącej do 864 włókien i wyprowadzeniu ich z obiektu poprzez własną kanalizację. Dzięki magistrali wokół punktu dystrybucyjnego powstała możliwość nawiązania do istniejącej kanalizacji teletechnicznej w kilkunastu niezależnych miejscach. Poprzez takie działanie rozwiązano problem ryzykafizycznego uszkodzenia dużej ilości zagregowanych kabli. Budowa własnej kanalizacji umożliwia również nawiązanie z innymi operatorami w dowolnym miejscu.
Problem II: Dystrybucja i SLA
W związku z podjęciem decyzji o wykorzystaniu kabli o profilu dochodzącym do 864 włókien powstała potrzeba wybudowania obiektów, w których kabel został rozszyty, a następnie w punkcie pośrednim zespawany z kablami o mniejszych profilach, doprowadzonymi do pojedynczych budynków wielorodzinnych. Rozwiązanie to umożliwiaobsłużenie poszczególnych osiedli za pomocą jednego kabla o dużej pojemności.
Biorąc pod potrzeby klientów biznesowych, wszystkie punkty pośrednie zostały połączone pomiędzy sobą kablami o profilu 144 włókien. Umożliwia to zestawienie trasy awaryjnej na polu komutacyjnym dla klientów, którzy wykupili usługę z SLA.
Problem III: POP
Kolejnym wyzwaniem jest organizacja włókien w punkcie dystrybucyjnym. Finalnie wybór padł na przełącznice pozwalające pracować na polu komutacyjnym nie przekraczającym 24 włókien, a jednocześnie pozwalających na zagospodarowanie 2016 włókien w jednej szafie o wysokości 42U.Zespół realizujący przedsięwzięcie wypracował unikalny model dystrybucji włókien, pozwalający na dowolne przełączanie pojedynczego włókna do wybranej szafy w części kolokacyjnej przeznaczonej dla zewnętrznych operatorów. POP został podzielony na dwa pomieszczenia: część z zakończeniem włókien przychodzących z miasta, oraz część dla operatorów telekomunikacyjnych z dostępem nienadzorowanym.
Problem IV: Organizacja i paszportyzacja
Pomysłodawcy projektu związani są z branżą telekomunikacyjną od ponad dekady. Znają, także jej bolączki oraz trudności. Nauczeni błędami i pomyłkami rozpoczęli budowę sieci od jej paszportyzacji, a nie odwrotnie – powstał model sieci, połączenia włókien i przebieg poszczególnych tras, a dopiero w następstwie tego projekt sieci. Dzięki temu wiadomo, już na etapie budowy, iż na konkretnym porcie przełącznicy światłowodowej zlokalizowane jest wybrane gospodarstwo domowe.
Problem V: Świadomość mieszkańców
Na potrzeby realizacji projektu powstała dedykowana strona internetowa intensywnie promowana w lokalnych mediach. Jej celem jest zwiększenie świadomości mieszkańców o realizowanej inwestycji. Spółka zakłada, iż w przyszłości uda się pozyskać zgody na podłączenie wszystkich budynków. Idea projektu spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem ze strony mieszkańców, ponieważ budowa otwartej infrastruktury na terenie obiektu pozwoli na dostarczenie usług przez wielu niezależnych operatorów.
—
Redakcja:Naszych Czytelników z pewnością interesuje poziom zaawansowania prac nad projektem. Czy zostały już one zakończone? Czy pojawili się już pierwsi klienci?
Maciej Gędrysa: Inwestycja została w całości zaprojektowana na danych obszarze. Sam proces projektowania trwał blisko 6 miesięcy. Obecnie inwestycja jest na etapie budowy. Do końca 2017 podłączonych zostanie około 9000 gospodarstw, a do końca 2018 roku całe miasto, włącznie z gospodarstwami jednorodzinnymi.
R:Przedsięwzięcie wygląda na imponujące. Co wpłynęło na wybór takiej lokalizacji inwestycji? Jak duży teren został wzięty pod uwagę?
MG: Inwestycją objęte jest miasto na terenie województwa Dolnośląskie o zaludnieniu na poziomie 40000 mieszkańców.
Wybór lokalizacji z uwagi na pierwszy tego typu projekt uwarunkowany był potrzebą znajomości lokalnego rynku oraz dostępnej infrastruktury.
R:Zapewne mają Państwo już plany na ekspansję. Bierzecie jakieś miasta pod uwagę w obecnej chwili?
MG: Zdecydowanie tak. Po zakończeniu inwestycji planujemy wdrożyć wypracowane rozwiązanie w kolejnych 2-3 miastach.
R:Skąd pomysł na taki model biznesowy – to efekt wcześniejszymi badań rynku na popyt dotyczący tego typu usług? Może  inspirowaliście się podobnymi rozwiązaniami w innych branżach?
MG: Model biznesowy został zaczerpnięty z rynku energetycznego, gdzie na danym obszarze występuje jeden operator systemu dystrybucyjnego, a wielu sprzedawców.
Nasza infrastruktura nastawiona jest na otwarty model współpracy, dlatego zachęcamy każdego operatora do rozpoczęcia świadczenia swoich usług na nowym obszarze.
R:Serdecznie dziękujemy za rozmowę.