Krajowa Izba Komunikacji Ethernetowej przedstawiła swoje stanowisko wobec nowelizacji “megaustawy” oraz do powiązanych z nią ustaw. Wątpliwości Izby budzi między innymi kwestia dostępu do nieruchomości, koszty utrzymania kanałów technologicznych oraz definicja szybkiej sieci telekomunikacyjnej.
KIKE proponuje redakcję definicji szybkiej sieci telekomunikacyjnej. Wątpliwości Izby budzi w dalszym ciągu minimalna wartość prędkości określona w Projekcie. Wskazanie prędkości 30 Mb/s jako prędkości granicznej dla możliwości budowy nowoczesnej sieci wewnątrzbudynkowej utrudni realizację inwestycji oraz drugiego celu Agendy Cyfrowej (osiągnięcie przepustowości przekraczającej 100 Mb/s). Izba postuluje o usunięcie z dalszej treści Ustawy (art. 30) każdorazowego wskazywania tej prędkości. KIKE dostrzega również potrzebę sprecyzowania definicji szybkiej sieci telekomunikacyjnej poprzez wskazanie, iż dana przepustowość powinna odpowiadać możliwości zapewnienia usługi o podanej prędkości pojedynczemu użytkownikowi końcowemu.
KIKE ma również zastrzeżenia co do sposobu ustalania opłaty za dostęp do infrastruktury technicznej. Wedle proponowanego brzmienia przepisu, przedsiębiorcy telekomunikacyjni mieliby być zobowiązani do zwrotu kosztów poniesionych w związku z budową i utrzymaniem infrastruktury technicznej objętej dostępem. KIKE kwestionuje konieczność zobowiązania przedsiębiorców telekomunikacyjnych do ponoszenia kosztów związanych z budową takiej infrastruktury przez podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej.
Dlatego Izba postuluje, by opłata była ustalana w oparciu o koszty utrzymania infrastruktury technicznej z wyłączeniem obciążeń publicznoprawnych, oraz opłat na rzecz dysponentów nieruchomości, które przedsiębiorcy telekomunikacyjni ponoszą sami. Z kosztów utrzymania powinny zostać również wyłączone koszty podatkowe i opłaty ponoszone na rzecz dysponentów nieruchomości, które przedsiębiorcy telekomunikacyjni płacą we własnym zakresie (unikanie podwójnego ponoszenia kosztów z tego samego tytułu).
Izba zwraca uwagę na istotny problem sprecyzowania zakresu przedmiotowego art. 30 Ustawy, który dotyczy możliwości wydania przez Prezesa UKE decyzji, której przedmiotem będzie istniejąca infrastruktura telekomunikacyjna. KIKE postuluje o objęcie obowiązkiem udostępnienia istniejącej infrastruktury budynku, bez względu na to, czyją infrastruktura pozostaje własnością.
Zdaniem Izby art. 30 Ustawy powinien wprost przewidywać możliwość wydania decyzji administracyjnej, której przedmiotem będzie istniejąca infrastruktura w budynkach, pozostająca w dyspozycji przedsiębiorcy telekomunikacyjnego jako odrębna od nieruchomości własność. Rozwiązanie pozwoliłoby na uporządkowanie wielu spraw spornych w zasobach budynkowych, w których toczone są spory o legalność korzystania z infrastruktury.
Częstą praktyką właścicieli sieci budynkowych jest niepodejmowanie negocjacji z wnioskującym o dostęp i współkorzystanie przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Równie częstą praktyką jest prowadzenie negocjacji pozornych- niemających na celu uzgodnienia warunków dostępu, a zmierzających jedynie do uniemożliwienia budowy nowoczesnej sieci budynkowej potencjalnemu konkurentowi. Dlatego też KIKE dostrzega konieczność uznania, iż na równi z odmową dostępu do sieci budynkowej należy traktować brak odpowiedzi na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego (niepodjęcie negocjacji) lub brak zawarcia umowy o współkorzystanie z sieci budynkowej w terminie 30 dni od dnia wystąpienia z wnioskiem przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego.
Izba zwraca uwagę na sprzeczną treść przepisów, z których pierwszy mówi o nieodpłatności dostępu do budynków, drugi natomiast pozwala domagać się od przedsiębiorcy kosztów najmu. W praktyce niefortunność tego sformułowania rodzi konflikty i zakłóca proces negocjacyjny umów o dostęp do nieruchomości.Usunięcie kwestionowanego przepisu ukróciłoby wiele sporów i skróciłoby w wielu przypadkach negocjacje umów.
Izba popiera wprowadzenie dla właścicieli, użytkowników wieczystych i zarządców nieruchomości obowiązku informowania wnioskujących o to przedsiębiorców telekomunikacyjnych o właścicielach infrastruktury telekomunikacyjnej, w jaką wyposażono dany budynek. Brak udzielenia odpowiedzi powinien skutkować kara pieniężna, nakładaną na adresata wniosku o udzielenie informacji lub przyjęciem, iż wnioskujący o dostęp przedsiębiorca telekomunikacyjny nie ma możliwości wykorzystania istniejącej sieci budynkowej, jeżeli nie ma wiedzy o jej właścicielu.
KIKE wyraża swoje obawy co do zaproponowanej procedury wydawania decyzji w przypadku odmowy uwzględnienia wniosku o koordynację robót budowlanych finansowanych. Proponowane regulacje mogą negatywnie wpłynąć na termin realizacji inwestycji liniowych i mogą spowodować znaczące opóźnienia w harmonogramie wynikającym z umów o dofinansowanie, zawartych w nowej perspektywie. Przesłanka odmowy zapewnienia koordynacji robót ze względu na spowodowanie opóźnienia uniemożliwiającego zakończenie realizowanej inwestycji w terminie wynikającym z umowy o dofinansowanie okaże się niewystarczająca do sprawnej realizacji inwestycji w razie wystąpienia przez podmiot wnioskujący o zapewnienie koordynacji do starosty w celu wydania decyzji w sprawie koordynacji robót, która to może być wydana nawet w terminie 60 dni. Według Izby należy więc wprowadzić ustęp, w którym wprost zostałoby wskazane, że złożenie wniosku o wydanie decyzji w sprawie koordynacji robót budowlanych nie stanowi przesłanki do wstrzymania prac.
Pojawiły się także zastrzeżenia do projektu Rozporządzenia Ministra Cyfryzacji w sprawie warunków niezbędnych do wydania decyzji o udostępnieniu kanału technologicznego przez zarządów dróg publicznych oraz opłat za udostępnianie kanałów technologicznych. Izba, podobnie jak w przypadku dostępu do infrastruktury technicznej wnosi o wyłączenie z kosztów utrzymania kanałów technologicznych należności publicznoprawne oraz opłaty ponoszonych na rzecz dysponentów nieruchomości. Pozwoli to na uniknięcie ponoszenia podwójnych kosztów z tego samego tytułu.
KIKE twierdzi również, że skoro w ustawie wprost ma zostać wskazane, iż przy umieszczaniu w pasie drogowym urządzeń w kanale technologicznym nie pobiera się opłat za zajęcie pasa, Izba postuluje również o rozszerzenie tego zwolnienia na sytuację, gdy infrastruktura jest umieszczana w obiektach budowlanych innych niż kanały technologiczne.
Izba w dalszym ciągu podtrzymuje także swoje stanowisko w zakresie konieczności nowelizacji art. 40 ust. 8 Ustawy o drogach publicznych, tj. o obniżenie stawek za zajęcie pasa. Jest to szczególnie istotne dla realizacji celów dyrektywy kosztowej, będącej podstawą dla omawianej nowelizacji.
Izba podkreśla, że Ustawa ma istotne znaczenie dla przedsiębiorców zrzeszonych w KIKE, którzy w większości samodzielnie budują telekomunikacyjne sieci dostępowe „ostatniej mili”, dlatego Izba uznaje za zasadne wyrażenie swojego stanowiska dotyczącego proponowanych zmian oraz przedstawienie swoich propozycji na obecnym etapie procesu legislacyjnego.
Źródło: KIKE
Zdjęcie: emn.gov.pl
